พระมหาฤาษีองค์นี้เป็นหนึ่งใน ๑๐๘ บรมครูฤาษีองค์ต้นๆหนึ่งในสิบองค์บรมครูฤาษีที่ไม่ค่อยจะมีใครรู้จักและพูดถึง ท่านมีความศักดิ์สิทธิ์และมีฤทธิไกรมากมายทั้งไสยศาสตร์และบารมี มากด้วยคาถาอาคมและมนต์วิเศษ มีความศักดิ์สิทธิ์มากเป็นถึงพระอาจารย์ของหนุมานที่ให้ความเคารพและนับถืออย่างจริงจัง ท่านบำเพ็ญตบะอยู่ในป่าแห่งภูเขาเหมติวัน
ครั้งหนึ่งเมื่อหนุมานสู้รบกับยักษ์บรรลัยกัลป์ซึ่งมีฤทธิ์มาก ใครจะจับตัวไม่ได้ทั้งนั้นเพราะยักษ์บรรลัยกัลป์ได้ทำพิธีชุบตัวด้วยน้ำมันว่าน จึงทำให้ตัวลื่นจับก็ไม่อยู่ หนุมานจึงได้เหาะไปถามพระฤาษีประทิศไพ พระฤาษีท่านเองกลัวบาปก็ไม่ยอมบอก แต่ท่านได้หยิบทรายฝุ่นมาโรยเล่นให้เป็นปริศนา หนุมานไวปัญญา จึงตีปัญหาแตกแล้วก็เหาะกลับไปสู้กับยักษ์ จนในที่สุดก็ฆ่ายักษ์บรรลัยกัลป์ตายสมความต้องการ หลายต่อหลายครั้งที่หนุมานก็ต้องไปขอปรึกษาให้พระฤาษีประทิศไพช่วย หากจะว่าไปหนุมานเก่งกาจมีฤทธิ์เดชมากมายเพียงไร ลองนึกดูว่าพระฤาษีประทิศไพผู้เป็นอาจารย์จะมีอิทธิฤทธิ์มากมายแค่ไหน หลวงพ่อใจท่านเข้าใจลึกซึ้งในคุณวิเศษของพระฤาษีองค์นี้เป็นอย่างดี จึงให้สร้างรูปพระฤาษีองค์นี้ขึ้น ในลักษณะมือซ้ายถือไม้เท้าวิเศษเพื่อค้ำชูดวงชะตาของผู้บูชาและมือข้างขวาแบมือรับทรัพย์รับเงินรับทอง นั่งอยู่เหนือกลองตะโพนใหญ่อันเป็นสัญญลักษณ์แห่งลุ่มน้ำแม่กลอง นอกจากนี้การนั่งกลองตะโพนยังหมายถึงการมีอำนาจวาสนาเกียรติยศชื่อเสียงอีกด้วย
ทำการตั้งรูปธาตุและตั้งอาการ ๓๒ ปลุกเสกโดยให้เกิดเป็นนิมิตรแห่งพระมหาฤาษีและให้ลงปฏิสนธิให้รูปฤาษีทุกๆองค์จึงสำเร็จเป็น “พระมหาฤาษีประทิศไพนั่งกลอง” ที่แสนจะพิศดาร